บทที่ 153

เนี่ยเหยียนเซินยังไม่รู้ตัวเลยว่าระดับความฉลาดทางอารมณ์ของเขาถูกคุณปู่และน้องชายของตัวเองรังเกียจเป็นเอกฉันท์

เขามองเหยียนซีที่กำลังจะจากไปพร้อมกับเหยียนชิงอวี่อยู่ตรงหน้า แล้วยื่นมือไปคว้าแขนเธอไว้: “คิดจะหนีเหรอ?”

“หนีอะไร?” เหยียนซีงงเป็นไก่ตาแตก ไม่เข้าใจเลยว่าเขาเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก

“เมื่อกี้เธ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ